Tefhim-ul Kuran: Mâide  Suresi 116. Ayet Meali

  • وَإِذْ
  • قَالَ
  • ٱللَّهُ
  • يَٰعِيسَى
  • ٱبْنَ
  • مَرْيَمَ
  • ءَأَنتَ
  • قُلْتَ
  • لِلنَّاسِ
  • ٱتَّخِذُونِى
  • وَأُمِّىَ
  • إِلَٰهَيْنِ
  • مِن
  • دُونِ
  • ٱللَّهِ
  • ۖ
  • قَالَ
  • سُبْحَٰنَكَ
  • مَا
  • يَكُونُ
  • لِىٓ
  • أَنْ
  • أَقُولَ
  • مَا
  • لَيْسَ
  • لِى
  • بِحَقٍّ
  • ۚ
  • إِن
  • كُنتُ
  • قُلْتُهُۥ
  • فَقَدْ
  • عَلِمْتَهُۥ
  • ۚ
  • تَعْلَمُ
  • مَا
  • فِى
  • نَفْسِى
  • وَلَآ
  • أَعْلَمُ
  • مَا
  • فِى
  • نَفْسِكَ
  • ۚ
  • إِنَّكَ
  • أَنتَ
  • عَلَّٰمُ
  • ٱلْغُيُوبِ
  • Tefhim-ul Kuran: Allah: «Ey Meryem oğlu İsa, insanlara, beni ve annemi Allah´ı bırakarak iki ilah edinin, diye sen mi söyledin?» dediğinde: «Seni tenzih ederim, hakkım olmayan bir sözü söylemek bana yakışmaz. Eğer bunu söyledimse mutlaka sen onu bilmişsindir. Sen bende olanı bilirsin, ama ben Sen´de olanı bilmem. Gerçekten, görünmeyenleri (gaybleri) bilen Sen´sin Sen.»