İbni Kesir: Mâide  Suresi 116. Ayet Meali

  • وَإِذْ
  • قَالَ
  • ٱللَّهُ
  • يَٰعِيسَى
  • ٱبْنَ
  • مَرْيَمَ
  • ءَأَنتَ
  • قُلْتَ
  • لِلنَّاسِ
  • ٱتَّخِذُونِى
  • وَأُمِّىَ
  • إِلَٰهَيْنِ
  • مِن
  • دُونِ
  • ٱللَّهِ
  • ۖ
  • قَالَ
  • سُبْحَٰنَكَ
  • مَا
  • يَكُونُ
  • لِىٓ
  • أَنْ
  • أَقُولَ
  • مَا
  • لَيْسَ
  • لِى
  • بِحَقٍّ
  • ۚ
  • إِن
  • كُنتُ
  • قُلْتُهُۥ
  • فَقَدْ
  • عَلِمْتَهُۥ
  • ۚ
  • تَعْلَمُ
  • مَا
  • فِى
  • نَفْسِى
  • وَلَآ
  • أَعْلَمُ
  • مَا
  • فِى
  • نَفْسِكَ
  • ۚ
  • إِنَّكَ
  • أَنتَ
  • عَلَّٰمُ
  • ٱلْغُيُوبِ
  • İbni Kesir: Allah buyurmuştu ki: Ey meryem oğlu İsa; sen mi insanlara: Beni ve annemi Allah´tan başka iki ilah edinin, dedin? Demişti ki: Tenzih ederim Seni, hak olmayan bir sözü söylemek bana yakışmaz. Eğer ben, onu söylemişsem; Sen, onu elbette bilirsin. Sen, benim içimde olanı bilirsin, ama ben Senin zatında olanı bilmem. Doğrusu görülmeyeni en iyi bilen Sensin, Sen.