Tefhim-ul Kuran: Neml  Suresi 40. Ayet Meali

  • قَالَ
  • ٱلَّذِى
  • عِندَهُۥ
  • عِلْمٌ
  • مِّنَ
  • ٱلْكِتَٰبِ
  • أَنَا۠
  • ءَاتِيكَ
  • بِهِۦ
  • قَبْلَ
  • أَن
  • يَرْتَدَّ
  • إِلَيْكَ
  • طَرْفُكَ
  • ۚ
  • فَلَمَّا
  • رَءَاهُ
  • مُسْتَقِرًّا
  • عِندَهُۥ
  • قَالَ
  • هَٰذَا
  • مِن
  • فَضْلِ
  • رَبِّى
  • لِيَبْلُوَنِىٓ
  • ءَأَشْكُرُ
  • أَمْ
  • أَكْفُرُ
  • ۖ
  • وَمَن
  • شَكَرَ
  • فَإِنَّمَا
  • يَشْكُرُ
  • لِنَفْسِهِۦ
  • ۖ
  • وَمَن
  • كَفَرَ
  • فَإِنَّ
  • رَبِّى
  • غَنِىٌّ
  • كَرِيمٌ
  • Tefhim-ul Kuran: Kendi yanında kitaptan ilmi olan biri, dedi ki: «Ben, (gözünü açıp kapamadan) onu sana getirebilirim.» Derken (Süleyman) onu kendi yanında durur vaziyette görünce dedi ki: «Bu Rabbimin fazlındandır, O´na şükredecek miyim, yoksa nankörlük edecek miyim diye beni denemekte olduğu için (bu olağanüstü olay gerçekleşti). Kim şükrederse, artık o kendisi için şükretmiştir, kim de nankörlük ederse, gerçekten benim Rabbim Gani (kimseye ve hiç bir şeye karşı ihtiyacı olmayan)dır, Kerim olandır.