Ömer Nasuhi Bilmen: Neml  Suresi 40. Ayet Meali

  • قَالَ
  • ٱلَّذِى
  • عِندَهُۥ
  • عِلْمٌ
  • مِّنَ
  • ٱلْكِتَٰبِ
  • أَنَا۠
  • ءَاتِيكَ
  • بِهِۦ
  • قَبْلَ
  • أَن
  • يَرْتَدَّ
  • إِلَيْكَ
  • طَرْفُكَ
  • ۚ
  • فَلَمَّا
  • رَءَاهُ
  • مُسْتَقِرًّا
  • عِندَهُۥ
  • قَالَ
  • هَٰذَا
  • مِن
  • فَضْلِ
  • رَبِّى
  • لِيَبْلُوَنِىٓ
  • ءَأَشْكُرُ
  • أَمْ
  • أَكْفُرُ
  • ۖ
  • وَمَن
  • شَكَرَ
  • فَإِنَّمَا
  • يَشْكُرُ
  • لِنَفْسِهِۦ
  • ۖ
  • وَمَن
  • كَفَرَ
  • فَإِنَّ
  • رَبِّى
  • غَنِىٌّ
  • كَرِيمٌ
  • Ömer Nasuhi Bilmen: Yanında kitaptan bir ilim bulunan zât da dedi ki: «Ben onu sana daha kendine gözün dönmeden getiririm.» Vaktâ ki (Hazreti Süleyman) Onu (tahtı) yanında karargir olmuş gördü, dedi ki: «Bu Rabbimin fazlındandır, tâ ki beni imtihan etsin ki, şükür mü ederim, yoksa küfran-ı nîmette mi bulunurum ve her kim şükrederse ancak kendi nefsi lehine şükreder. Ve kim de küfran-ı nîmette bulunursa, şüphe yok ki, Rabbim ganîdir, kerîmdir.»