Elmalılı Hamdi Yazır: Araf Suresi 143. Ayet Meali

  • وَلَمَّا
  • جَآءَ
  • مُوسَىٰ
  • لِمِيقَٰتِنَا
  • وَكَلَّمَهُۥ
  • رَبُّهُۥ
  • قَالَ
  • رَبِّ
  • أَرِنِىٓ
  • أَنظُرْ
  • إِلَيْكَ
  • ۚ
  • قَالَ
  • لَن
  • تَرَىٰنِى
  • وَلَٰكِنِ
  • ٱنظُرْ
  • إِلَى
  • ٱلْجَبَلِ
  • فَإِنِ
  • ٱسْتَقَرَّ
  • مَكَانَهُۥ
  • فَسَوْفَ
  • تَرَىٰنِى
  • ۚ
  • فَلَمَّا
  • تَجَلَّىٰ
  • رَبُّهُۥ
  • لِلْجَبَلِ
  • جَعَلَهُۥ
  • دَكًّا
  • وَخَرَّ
  • مُوسَىٰ
  • صَعِقًا
  • ۚ
  • فَلَمَّآ
  • أَفَاقَ
  • قَالَ
  • سُبْحَٰنَكَ
  • تُبْتُ
  • إِلَيْكَ
  • وَأَنَا۠
  • أَوَّلُ
  • ٱلْمُؤْمِنِينَ
  • Elmalılı Hamdi Yazır: Ne zaman ki, Musa, mikatımıza geldi, Rabbi ona kelâmıyla ihsanda bulundu. «Ey Rabbim, göster bana kendini de bakayım sana». dedi. Rabbi ona buyurdu ki; «Beni katiyyen göremezsin ve lâkin dağa bak, eğer o yerinde durabilirse, sonra sen de beni göreceksin». Daha sonra Rabbi dağa tecelli edince onu yerle bir ediverdi, Musa da baygın düştü. Ayılıp kendine gelince, «Sen sübhansın», «tevbe ettim, sana döndüm ve ben inananların ilkiyim,» dedi.