Ali Fikri Yavuz: Yûnus  Suresi 12. Ayet Meali

  • وَإِذَا
  • مَسَّ
  • ٱلْإِنسَٰنَ
  • ٱلضُّرُّ
  • دَعَانَا
  • لِجَنۢبِهِۦٓ
  • أَوْ
  • قَاعِدًا
  • أَوْ
  • قَآئِمًا
  • فَلَمَّا
  • كَشَفْنَا
  • عَنْهُ
  • ضُرَّهُۥ
  • مَرَّ
  • كَأَن
  • لَّمْ
  • يَدْعُنَآ
  • إِلَىٰ
  • ضُرٍّ
  • مَّسَّهُۥ
  • ۚ
  • كَذَٰلِكَ
  • زُيِّنَ
  • لِلْمُسْرِفِينَ
  • مَا
  • كَانُوا۟
  • يَعْمَلُونَ
  • Ali Fikri Yavuz: İnsana (hastalık gibi) bir sıkıntı dokunduğu zaman, gerek yan yatarken, gerek otururken, gerek ayakta iken, bize dua eder durur. Fakat ondan sıkıntısını giderdiğimiz zaman, sanki kendisine dokunan bir sıkıntı için bize dua etmemiş gibi geçer gider. (eski sapıklığına devam eder). İşte o haddi aşan müşriklere, yaptıkları ameller, böyle süslü gösterilmektedir.