Tefhim-ul Kuran: Yûsuf  Suresi 100. Ayet Meali

  • وَرَفَعَ
  • أَبَوَيْهِ
  • عَلَى
  • ٱلْعَرْشِ
  • وَخَرُّوا۟
  • لَهُۥ
  • سُجَّدًا
  • ۖ
  • وَقَالَ
  • يَٰٓأَبَتِ
  • هَٰذَا
  • تَأْوِيلُ
  • رُءْيَٰىَ
  • مِن
  • قَبْلُ
  • قَدْ
  • جَعَلَهَا
  • رَبِّى
  • حَقًّا
  • ۖ
  • وَقَدْ
  • أَحْسَنَ
  • بِىٓ
  • إِذْ
  • أَخْرَجَنِى
  • مِنَ
  • ٱلسِّجْنِ
  • وَجَآءَ
  • بِكُم
  • مِّنَ
  • ٱلْبَدْوِ
  • مِنۢ
  • بَعْدِ
  • أَن
  • نَّزَغَ
  • ٱلشَّيْطَٰنُ
  • بَيْنِى
  • وَبَيْنَ
  • إِخْوَتِىٓ
  • ۚ
  • إِنَّ
  • رَبِّى
  • لَطِيفٌ
  • لِّمَا
  • يَشَآءُ
  • ۚ
  • إِنَّهُۥ
  • هُوَ
  • ٱلْعَلِيمُ
  • ٱلْحَكِيمُ
  • Tefhim-ul Kuran: Babasını ve annesini tahta çıkarıp oturttu; onun için secdeye kapandılar. Dedi ki: «Ey Babam, bu, daha önceki rüyamın yorumudur. Doğrusu Rabbim onu gerçek kıldı. Bana iyilik etti, çünkü beni zindandan çıkardı. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını açtıktan sonra, (O,) çölden sizi getirdi. Şüphesiz benim Rabbim, dilediğini pek ince düzenleyip tedbir edendir. Gerçekten bilen, hüküm ve hikmet sahibi olan O´dur.»