Elmalılı Hamdi Yazır (Orijinal): Kehf  Suresi 82. Ayet Meali

  • وَأَمَّا
  • ٱلْجِدَارُ
  • فَكَانَ
  • لِغُلَٰمَيْنِ
  • يَتِيمَيْنِ
  • فِى
  • ٱلْمَدِينَةِ
  • وَكَانَ
  • تَحْتَهُۥ
  • كَنزٌ
  • لَّهُمَا
  • وَكَانَ
  • أَبُوهُمَا
  • صَٰلِحًا
  • فَأَرَادَ
  • رَبُّكَ
  • أَن
  • يَبْلُغَآ
  • أَشُدَّهُمَا
  • وَيَسْتَخْرِجَا
  • كَنزَهُمَا
  • رَحْمَةً
  • مِّن
  • رَّبِّكَ
  • ۚ
  • وَمَا
  • فَعَلْتُهُۥ
  • عَنْ
  • أَمْرِى
  • ۚ
  • ذَٰلِكَ
  • تَأْوِيلُ
  • مَا
  • لَمْ
  • تَسْطِع
  • عَّلَيْهِ
  • صَبْرًا
  • Elmalılı Hamdi Yazır (Orijinal): Gelelim divara: şehir de iki yetîm oğlanın idi, altında onlar için saklanmış bir defîne vardı ve babaları salih bir zat idi, onun için rabbın irade buyurdu ki ikisi de rüştlerine ersinler ve defînelerini çıkarsınlar, hep bunlar rabbından bir rahmet olarakdır ve ben hiç birini kendi re´yimden yapmadım ve işte senin sabredemediğin şeylerin te´vili