Tefhim-ul Kuran: Araf Suresi 150. Ayet Meali

  • وَلَمَّا
  • رَجَعَ
  • مُوسَىٰٓ
  • إِلَىٰ
  • قَوْمِهِۦ
  • غَضْبَٰنَ
  • أَسِفًا
  • قَالَ
  • بِئْسَمَا
  • خَلَفْتُمُونِى
  • مِنۢ
  • بَعْدِىٓ
  • ۖ
  • أَعَجِلْتُمْ
  • أَمْرَ
  • رَبِّكُمْ
  • ۖ
  • وَأَلْقَى
  • ٱلْأَلْوَاحَ
  • وَأَخَذَ
  • بِرَأْسِ
  • أَخِيهِ
  • يَجُرُّهُۥٓ
  • إِلَيْهِ
  • ۚ
  • قَالَ
  • ٱبْنَ
  • أُمَّ
  • إِنَّ
  • ٱلْقَوْمَ
  • ٱسْتَضْعَفُونِى
  • وَكَادُوا۟
  • يَقْتُلُونَنِى
  • فَلَا
  • تُشْمِتْ
  • بِىَ
  • ٱلْأَعْدَآءَ
  • وَلَا
  • تَجْعَلْنِى
  • مَعَ
  • ٱلْقَوْمِ
  • ٱلظَّٰلِمِينَ
  • Tefhim-ul Kuran: Musa kavmine oldukça kızgın, üzgün olarak döndüğünde onlara: «Beni arkamdan, ne kötü temsil ettiniz. Rabbinizin emrini çabuklaştırdınız, öyle mi?» dedi. Levhaları bıraktı ve kardeşini başından tutup kendisine doğru çekiyordu (ki Harun ona:) «Annem oğlu, bu topluluk beni zayıflattı (hırpalayıp güçsüzleştirdi) ve neredeyse beni öldürmeye giriştiler. Bari sen düşmanları sevindirecek bir şey yapma ve beni bu zalimler topluluğuyla birlikte kılma (sayma)» dedi.