Tefhim-ul Kuran: Ankebût  Suresi 10. Ayet Meali

  • وَمِنَ
  • ٱلنَّاسِ
  • مَن
  • يَقُولُ
  • ءَامَنَّا
  • بِٱللَّهِ
  • فَإِذَآ
  • أُوذِىَ
  • فِى
  • ٱللَّهِ
  • جَعَلَ
  • فِتْنَةَ
  • ٱلنَّاسِ
  • كَعَذَابِ
  • ٱللَّهِ
  • وَلَئِن
  • جَآءَ
  • نَصْرٌ
  • مِّن
  • رَّبِّكَ
  • لَيَقُولُنَّ
  • إِنَّا
  • كُنَّا
  • مَعَكُمْ
  • ۚ
  • أَوَلَيْسَ
  • ٱللَّهُ
  • بِأَعْلَمَ
  • بِمَا
  • فِى
  • صُدُورِ
  • ٱلْعَٰلَمِينَ
  • Tefhim-ul Kuran: İnsanlardan öylesi vardır ki, «Allah´a iman ettik» der; fakat Allah uğruna eziyet gördüğü zaman, insanların (kendisine yönelttikleri işkence ve) fitnesini Allah´ın azabıymış gibi sayar; ama Rabbinden ´bir yardım ve zafer´ gelirse, andolsun: «Biz gerçekten sizlerle birlikteydik» demektedirler. Oysa Allah, âlemlerin sinelerinde olanı daha iyi bilen değil midir?