Tefhim-ul Kuran: Âli İmrân  Suresi 37. Ayet Meali

  • فَتَقَبَّلَهَا
  • رَبُّهَا
  • بِقَبُولٍ
  • حَسَنٍ
  • وَأَنۢبَتَهَا
  • نَبَاتًا
  • حَسَنًا
  • وَكَفَّلَهَا
  • زَكَرِيَّا
  • ۖ
  • كُلَّمَا
  • دَخَلَ
  • عَلَيْهَا
  • زَكَرِيَّا
  • ٱلْمِحْرَابَ
  • وَجَدَ
  • عِندَهَا
  • رِزْقًا
  • ۖ
  • قَالَ
  • يَٰمَرْيَمُ
  • أَنَّىٰ
  • لَكِ
  • هَٰذَا
  • ۖ
  • قَالَتْ
  • هُوَ
  • مِنْ
  • عِندِ
  • ٱللَّهِ
  • ۖ
  • إِنَّ
  • ٱللَّهَ
  • يَرْزُقُ
  • مَن
  • يَشَآءُ
  • بِغَيْرِ
  • حِسَابٍ
  • Tefhim-ul Kuran: Bunun üzerine Rabbi onu güzel bir kabulle kabul etti ve onu güzel bir bitki gibi yetiştirdi. Zekeriya´yı da ona sorumlu kıldı. Zekeriya, ne zaman mihraba girdiyse, yanında bir yiyecek buldu: «Meryem, sana nerden bu?» deyince, «Bu, Allah katındandır. Şüphesiz Allah, dilediğine hesapsız rızık verendir» dedi.