İbni Kesir: Yûnus  Suresi 12. Ayet Meali

  • وَإِذَا
  • مَسَّ
  • ٱلْإِنسَٰنَ
  • ٱلضُّرُّ
  • دَعَانَا
  • لِجَنۢبِهِۦٓ
  • أَوْ
  • قَاعِدًا
  • أَوْ
  • قَآئِمًا
  • فَلَمَّا
  • كَشَفْنَا
  • عَنْهُ
  • ضُرَّهُۥ
  • مَرَّ
  • كَأَن
  • لَّمْ
  • يَدْعُنَآ
  • إِلَىٰ
  • ضُرٍّ
  • مَّسَّهُۥ
  • ۚ
  • كَذَٰلِكَ
  • زُيِّنَ
  • لِلْمُسْرِفِينَ
  • مَا
  • كَانُوا۟
  • يَعْمَلُونَ
  • İbni Kesir: İnsan bir sıkıntıya düşünce; yan gelip yattığı veya ayakta bulunduğu anlarda Bize yalvarıp yakarır. Biz, sıkıntısını giderince de; karşılaştığı sıkıntıdan ötürü Bize hiç yalvarmamışa döner. Böylece aşırı gidenlere işledikleri hoş görünür.