İbni Kesir: Fussilet  Suresi 44. Ayet Meali

❬ Önceki

|

Sonraki ❭

وَلَوْ

جَعَلْنَٰهُ

قُرْءَانًا

أَعْجَمِيًّا

لَّقَالُوا۟

لَوْلَا

فُصِّلَتْ

ءَايَٰتُهُۥٓ

ۖ

ءَا۬عْجَمِىٌّ

وَعَرَبِىٌّ

ۗ

قُلْ

هُوَ

لِلَّذِينَ

ءَامَنُوا۟

هُدًى

وَشِفَآءٌ

ۖ

وَٱلَّذِينَ

لَا

يُؤْمِنُونَ

فِىٓ

ءَاذَانِهِمْ

وَقْرٌ

وَهُوَ

عَلَيْهِمْ

عَمًى

ۚ

أُو۟لَٰٓئِكَ

يُنَادَوْنَ

مِن

مَّكَانٍۭ

بَعِيدٍ

İbni Kesir: Biz; onu yabancı bir dil ile ortaya koysaydık diyeceklerdi ki: Ayetleri tafsilatlı olarak açıklamalı değil miydi? Hem yabancı, hem da Arab´a mı hitab etmektedir? De ki: İman edenler için hidayet ve şifadır. İman etmemiş olanların kulaklarında ise bir ağırlık vardır ve bu, onlara kapalıdır. Sanki onlara uzak bir mesafeden sesleniyorlar da anlamıyorlar.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54