İbni Kesir: Ankebût  Suresi 10. Ayet Meali

  • وَمِنَ
  • ٱلنَّاسِ
  • مَن
  • يَقُولُ
  • ءَامَنَّا
  • بِٱللَّهِ
  • فَإِذَآ
  • أُوذِىَ
  • فِى
  • ٱللَّهِ
  • جَعَلَ
  • فِتْنَةَ
  • ٱلنَّاسِ
  • كَعَذَابِ
  • ٱللَّهِ
  • وَلَئِن
  • جَآءَ
  • نَصْرٌ
  • مِّن
  • رَّبِّكَ
  • لَيَقُولُنَّ
  • إِنَّا
  • كُنَّا
  • مَعَكُمْ
  • ۚ
  • أَوَلَيْسَ
  • ٱللَّهُ
  • بِأَعْلَمَ
  • بِمَا
  • فِى
  • صُدُورِ
  • ٱلْعَٰلَمِينَ
  • İbni Kesir: İnsanlardan öyleleri de vardır ki; Allah´a inandık, der de; Allah uğrunda bir eziyete uğratılınca; insanların o eziyetini, Allah´ın azabı gibi tutar. Rabbından bir yardım gelecek olursa; andolsun ki: Doğrusu biz, sizinle beraberdik, derler. Allah, herkesin kalbinde olanları en iyi bilen değil midir?