Elmalılı Hamdi Yazır: Kehf  Suresi 82. Ayet Meali

  • وَأَمَّا
  • ٱلْجِدَارُ
  • فَكَانَ
  • لِغُلَٰمَيْنِ
  • يَتِيمَيْنِ
  • فِى
  • ٱلْمَدِينَةِ
  • وَكَانَ
  • تَحْتَهُۥ
  • كَنزٌ
  • لَّهُمَا
  • وَكَانَ
  • أَبُوهُمَا
  • صَٰلِحًا
  • فَأَرَادَ
  • رَبُّكَ
  • أَن
  • يَبْلُغَآ
  • أَشُدَّهُمَا
  • وَيَسْتَخْرِجَا
  • كَنزَهُمَا
  • رَحْمَةً
  • مِّن
  • رَّبِّكَ
  • ۚ
  • وَمَا
  • فَعَلْتُهُۥ
  • عَنْ
  • أَمْرِى
  • ۚ
  • ذَٰلِكَ
  • تَأْوِيلُ
  • مَا
  • لَمْ
  • تَسْطِع
  • عَّلَيْهِ
  • صَبْرًا
  • Elmalılı Hamdi Yazır: «Duvar ise, o şehirde iki yetim oğlana ait idi. Duvarın altında onların bir hazinesi vardı. Babaları da iyi bir kimse idi. Onun için Rabbin istedi ki o iki çocuk erginlik çağlarına ersinler ve Rabbinden bir rahmet olarak hazinelerini çıkarsınlar. Ve ben bunların hiçbirini kendiliğimden yapmadım. İşte senin sabredemediğin şeylerin içyüzleri budur.»